Tag: PL

Otwarcie własnego lokalu gastronomicznego jest marzeniem wielu osób. Nie ważne, czy będzie to kawiarnia, food truck, czy pełnoprawny bar lub restauracja, w Wielkiej Brytanii, tak jak w każdym innym europejskim kraju, biznes gastronomiczny jest ściśle kontrolowany przez prawo. Aby otworzyć swój lokal, trzeba spełnić wiele warunków i przejść przez odpowiednie inspekcje. Nie ma się co dziwić – rząd dba o to, aby jedzenie serwowane mieszkańcom przez restauracje było sprawdzone pod kątem jakości, a sam lokal spełniał warunki sanitarne i bezpieczeństwa.

Własny lokal gastronomiczny – określ swój cel

Oczywiście, to, jakie kroki będziesz musiał podjąć w celu otwarcia miejsca serwującego posiłki, zależy od typu działalności, jaką chcesz prowadzić. Określenie swojego celu to podstawa, choć jeśli myślisz nad własną knajpą, z pewnością już się nad tym zastanawiałeś. Dla lepszego zrozumienia całego artykułu, podsumujemy najpopularniejsze rodzaje lokalów gastronomicznych. Będą się one bardziej lub mniej różnić od siebie pod względem ilości wymagań prawnych.

• Kawiarnia – bardzo popularny wybór w ostatnich latach, spowodowany wzrostem popularności takich miejsc wśród młodych osób. Jeśli mówimy o kawiarni, mamy zazwyczaj na myśli mniejszy lokal, serwujący napoje i lżejsze posiłki.
• Restauracja – wyróżnia się obecnością pełnej kuchni, szerokim menu, obsługą kelnerską oraz często zezwoleniem na alkohol (o tym później).
• Takeaway/ Fast food – taki lokal jest zazwyczaj mniejszy niż restauracja, ale również jego główny dochód polega na serwowaniu jedzenia. Pod kątem biznesowym jest to popularniejszy wybór niż restauracja. Często ukierunkowany jest na określony typ jedzenia (np. pizza, hamburgery lub kuchnia polska :) )
• Pub – zazwyczaj jest to również mniejszy lokal, jednak finansowo nastawiony bardziej na zysk z sprzedaży alkoholu.
• Food truck – inaczej mobilny punkt sprzedaży, np. pojawiający się na festiwalach lub innych eventach.

Wymagania prawne dotyczące lokali gastronomicznych

Jak wspomniałem na początku, przepisy w UK są dość restrykcyjne jeśli chodzi o punkty sprzedaży jedzenia. Uniemożliwia to rozpoczęcia sprzedaży z dnia na dzień – przygotowując się do otwarcia lokalu, trzeba spełnić kilka ważnych wymogów. Każdy z nich opiszemy poniżej.

Rejestracja biznesu w EHT

Absolutną podstawą, o której należy pamiętać jest rejestracja swojej firmy w EHT, czyli Environmental Health Team. Jest ona zupełnie darmowa i nie wymaga spełnienia żadnych warunków – to tylko poinformowanie władz o tym, że otworzy się nowy lokal. Możesz to zrobić na stronie rządowej – masz obowiązek dokonać rejestracji co najmniej 28 dni przed rozpoczęciem działalności.

W przypadku kiedy kupujesz biznes od kogoś, również musisz przerejestrować go na swoje nazwisko, a jeśli chcesz prowadzić działalność w różnych lokalizacjach (np. restauracja + food truck), masz obowiązek zarejestrować każdą z osobna.

Jeśli jeszcze nie masz otwartej firmy i nie wiesz jaki rodzaj działalności wybrać, odsyłam do artykułu, w którym omawiamy różnicę pomiędzy samozatrudnieniem a spółką Limited.

Spełnienie warunków sanitarnych

Jeśli chodzi o higienę lokalu, przed otwarciem nikt nie będzie jej sprawdzał. Oznacza to, że nie musisz mieć żadnego pozwolenia na start działalności. Zamiast tego, kiedy lokal zostanie otwarty, możesz spodziewać się inspekcji EHO (Environmental Health Officer), która sprawdzi pomieszczenie między innymi pod względem warunków sanitarnych. Nie jest ona w żaden sposób zapowiadana, a więc może się odbyć w każdej chwili po otwarciu.

Urzędnicy będą wtedy sprawdzali warunki sanitarne lokalu, sposób przechowywania żywności, dokumentację, czystość i oznaczenia alergenów. Aby przygotować się do spełnienia tych warunków, najlepszym pomysłem na pierwszy krok będzie zajrzenie na stronę food.gov.uk, na której przygotowane są poradniki dla mniejszych przedsiębiorstw. Oprócz tego, w Internecie dostępne są również kursy, które również pomagają w przygotowaniu. Często są one rozszerzone o wiedzę dotyczącą samego przygotowania posiłków, przechowywania żywności, zapobiegania zatruciom i rozpoznawania zagrożeń biologicznych i chemicznych.

Kwestia kursów jest dość ważna i czasami nie do końca zrozumiała. W brytyjskim prawie teoretycznie nie ma wymogu posiadania ukończonego żadnego kursu, lecz jest wzmianka o tym, że każdy pracownik lokalu gastronomicznego musi posiadać odpowiednią wiedzę i umiejętności z zakresy higieny. W praktyce najprostszym sposobem, aby spełnić ten warunek jest właśnie ukazanie certyfikatu potwierdzającego ukończenie kursu. Miej to na uwadze zatrudniając nowych pracowników. Aby dowiedzieć się więcej w tym temacie, polecam przeczytać artykuł IHasco, który tłumaczy co obejmują dane kursy oraz na które warto zdecydować się w konkretnych sytuacjach.

To samo tyczy się szkoleń BHP, choć w praktyce wystarczy wpis „on the job training”, który świadczy o tym, że ty – jako kierownik – przeprowadziłeś szkolenie swoim pracownikom.

Po inspekcji lokal otrzymuję ocenę w systemie Food Hygiene Rating w skali od 0 do 5, gdzie 5 oznacza „bardzo dobra”, a 0, że „lokal wymaga natychmiastowej poprawy”. Jeśli twój lokal z jakiegoś powodu dostanie niską ocenę (0, 1 lub 2), dołóż wszelkich starań, żeby poprawić niedogodności. Aby nie czekać na ponowną rutynową inspekcję, możesz poprosić o szybszą kontrolę, co niestety kosztuje (zazwyczaj około £150-£250 w zależności od councilu). W skrajnych przypadkach, jeśli lokal w dużej mierze nie spełnia wymogów, może on zostać zamknięty do czasu poprawy sytuacji, jednak zdarza się to bardzo rzadko.

Oznaczenie alergenów

Kolejną, mniejszą lecz bardzo ważną kwestią, o której trzeba pamiętać jest wymóg oznaczania 14 głównych alergenów. Informacje o nich muszą być dokładne oraz łatwo dostępne. Oznacza to, że w lokalu musi być dokładna i aktualna dokumentacja, zawierająca informacje o alergenach w serwowanych potrawach. Cały personel musi wiedzieć gdzie jej szukać, aby móc jasno odpowiedzieć klientowi – nie udzielenie dokładnej odpowiedzi jest niezgodne z prawem.

Dokumentacja dot. oceny ryzyka

Podczas inspekcji EHO, urzędnik będzie wymagał okazania dokumentacji HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points). Jest to system zapewnienia bezpieczeństwa żywności polegający głównie na identyfikowaniu zagrożeń oraz opracowania bezpiecznego procesu przygotowywania jedzenia. Na szczęście nie trzeba takiego systemu tworzyć od zera – FSA (Food Standards Agency) przygotowało gotowe narzędzie, które jest zupełnie darmowe i zawiera potrzebne szablony i checklisty do prowadzenia dokumentacji. Można je znaleźć na stronie rządowej.

Oprócz tego, w lokalu musi znajdować się drugi dokument stricte dotyczący oceny ryzyka, nazywany Health and Safety Risk Assessment. Nie ma raczej konkretnych szablonów, które pomogłyby w napisaniu takiego dokumentu – w tym przypadku trzeba to zrobić samemu. Ze strony HSE.gov można co prawda pobrać jeden szablon pomocniczy, ale tak jak mówiłem – nie forma jest tutaj ważna, a treść. Wszystko rozbija się o to, że trzeba rozejrzeć się po lokalu i zapisać wszystkie możliwe zagrożenia, zarówno dla pracowników jak i klientów, które mogą w nim wystąpić. Następnie ocenić ich ryzyko (jak bardzo są prawdopodobne i szkodliwe) i wprowadzić środki zapobiegawcze. Dla inspektora EHO ważne jest, aby lista była jak najbardziej treściwa i logiczna – spróbuj wziąć pod uwagę jak największą ilość czynników.

Jakie licencje są mi potrzebne?

Kolejny temat, nad którym warto się zastanowić otwierając swój lokal gastronomiczny, to licencje. Pozwalają one na szereg różnych działań, takich jak sprzedaż alkoholu lub muzyka na żywo. Do najważniejszych należą:

• Premises Licence – zezwala ona na sprzedaż alkoholu w lokalu. Wydawana jest przez lokalny council i czeka się na nią od 4 do 6 tygodni. Koszt takiej licencji zazwyczaj zależy od wielkości lokalu i polega na jednorazowej i corocznej opłacie. Należy pamiętać, że Premises Licence zezwala na sprzedaż alkoholu w lokalu. Oprócz tego, osoby, które sprzedają alkohol muszą mieć odrębną Personal Licence.
• Late Night Refreshment Licence – taka licencja pozwala na serwowanie posiłków lub napojów w godzinach 23.00 – 5.00. Bez niej działalność w nocy jest nielegalna.
• Music Licence – jeśli chcesz aby w twoim lokalu grała muzyka, musisz uzyskać takie pozwolenie. Dotyczy ona zarówno muzyki na żywo, muzyki ze streamingów (spotify, youtube), jak i radia i karaoke.
• Street Trading Licence – aby sprzedawać posiłki w food trucku lub innym mobilnym punkcie sprzedaży, taka licencja jest konieczna.
• TV Licence – mniej oczywista pozycja, ale jeśli chcesz mieć w lokalu telewizor, również potrzebna Ci jest oddzielna licencja.

Ubezpieczenia

Ostatnim kluczowym elementem prowadzenia biznesu gastronomicznego są ubezpieczenia. Jedne są obowiązkowe, inne mocno zalecane. Poniżej przedstawimy listę najważniejszych:

• Public Liability Insurance (zazwyczaj obowiązkowe) – takie ubezpieczenie chroni Cię, jeśli klient dozna wypadku w twoim lokalu;
• Employer’s Liability Insurance (obowiązkowe, jeśli zatrudniasz pracowników) – ochrania, jeśli pracownik dozna urazu w pracy;
• Product Liability Insurance (bardzo zalecane) – zapewnia ochronę w przypadku zatrucia się przez klienta twoim posiłkiem;
• Commercial Property Insurance (bardzo zalecane, landlord może wymagać) – taka polisa chroni przed zniszczeniem lokalu np. na wskutek pożaru lub kradzieży;
• Business Vehicle Insurance (obowiązkowe) – jeśli masz food trucka, musisz mieć na niego odrębne ubezpieczenie.

Podsumowanie

Jak widać, własny lokal gastronomiczny to bardzo poważna sprawa. Spełnienie wszystkich potrzebnych warunków, aby otworzyć punkt z jedzeniem może być nie lada wyzwaniem. Mamy nadzieję, że nasz artykuł będzie dla Ciebie dobrym początkiem na drodze do własnego biznesu gastronomicznego. Jeśli masz jakieś pytania, zapraszamy do sekcji komentarzy – nasza redakcja zawsze chętnie pomoże.

Wbrew pozorom, stypendia i dofinansowania tzw. granty, to nie tylko opcja dla najlepszych studentów. W Wielkiej Brytanii dostępnych jest wiele programów oferujących realne wsparcie finansowe dla osób z różnych środowisk – również z Polski. Niezależnie od tego, czy mieszkasz w UK, czy dopiero planujesz wyjazd, masz szansę na dofinansowanie z różnych źródeł: od brytyjskiego rządu, przez uniwersytety, aż po organizacje charytatywne i fundacje.

Takie wsparcie może pokryć czesne, koszty życia, podróży, a czasem również zakup książek, sprzętu czy udział w szkoleniach. Co ważne, część programów jest dostępna niezależnie od wieku czy poziomu wykształcenia – liczy się motywacja, cel i dobrze przygotowana aplikacja.

W tym artykule znajdziesz przegląd najważniejszych stypendiów i możliwości dofinansowania, z których mogą skorzystać Polacy w Wielkiej Brytanii. Wyjaśnimy, gdzie ich szukać, jakie są warunki i jak zwiększyć swoje szanse na otrzymanie wsparcia.

Jakie są rodzaje stypendiów i dofinansowań w Wielkiej Brytanii?

Jak już wcześniej wspomniano, wsparcie finansowe dla osób uczących się, studiujących lub rozwijających się zawodowo, może pochodzić od rządu, uczelni albo organizacji charytatywnych. W Wielkiej Brytanii działa wiele programów, z których mogą korzystać także obywatele Polski. Takie wsparcie może pomóc pokryć czesne, koszty utrzymania, podróży, a czasem nawet zakwaterowanie czy materiały do nauki. Najczęściej spotykane formy to:

• Stypendia rządowe – są to programy finansowane bezpośrednio przez brytyjski rząd. Najbardziej znanym przykładem jest Chevening – stypendium na roczne studia magisterskie, które pokrywa pełne czesne, koszty utrzymania, podróży oraz opłaty wizowe. Program jest skierowany do osób z doświadczeniem zawodowym i potencjałem do działania społecznego lub zawodowego;
• Stypendia uczelniane – większość uniwersytetów w UK oferuje własne programy dofinansowania, najczęściej dla osób z dobrymi wynikami w nauce albo z konkretnych krajów. Przykładem jest program GREAT Scholarships, w ramach którego wybrane uczelnie oferują dofinansowanie (najczęściej około £10,000) na studia magisterskie;
• Dofinansowania od fundacji i organizacji charytatywnych – w Wielkiej Brytanii działa również wiele organizacji pozarządowych, które oferują różne formy wsparcia finansowego. Mogą to być jednorazowe zapomogi, pokrycie kosztów książek czy materiałów edukacyjnych, ale także większe dofinansowania dla osób w trudnej sytuacji życiowej lub prowadzących określony projekt edukacyjny.

Jak widać, możliwości jest sporo – warto przyjrzeć się każdej z tych opcji i wybrać taką formę wsparcia, która najlepiej pasuje do Twojej sytuacji i planów.

Chevening – pełne stypendium na studia magisterskie w UK.

Marzysz o studiach magisterskich w Wielkiej Brytanii, a jednocześnie zależy Ci na pełnym wsparciu finansowym? Jeśli tak, warto abyś przyjrzał się programowi Chevening. Program jest finansowany przez brytyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych i przeznaczony dla osób z różnych krajów – w tym również z Polski – które chcą podjąć roczne studia magisterskie w Wielkiej Brytanii.

To, co wyróżnia Chevening, to jego zakres – stypendium pokrywa:

• pełne czesne;
• koszty życia;
• przeloty w obie strony;
• opłatę za wizę;
• oraz dodatkowe wydatki związane z edukacją i integracją w międzynarodowym środowisku.

Program jest skierowany do osób, które mają już za sobą co najmniej dwa lata doświadczenia zawodowego zdobyte po ukończeniu studiów licencjackich (wlicza się w to m.in. praca, praktyki, wolontariat czy działalność społeczna), znają język angielski i mają motywację do działania na rzecz zmian – w swojej branży, środowisku lokalnym lub kraju. Aby aplikować trzeba:

• Być obywatelem kraju lub terytorium kwalifikującego się do programu Chevening;
• Posiadać dyplom ukończenia studiów licencjackich kwalifikujący do podjęcia studiów magisterskich w Wielkiej Brytanii;
• wybrać trzy różne kierunki studiów na brytyjskich uczelniach (przynajmniej jeden z nich musi zostać zaakceptowany);
• Zobowiązać się do powrotu do kraju, którego obywatelstwo wskazano we wniosku, na co najmniej dwa lata po zakończeniu stypendium. 

Wnioski można składać co roku, zazwyczaj od września do początku listopada. Cała aplikacja odbywa się online i obejmuje m.in. napisanie czterech krótkich esejów oraz rozmowę kwalifikacyjną. Chevening to nie tylko pomoc finansowa, ale też dostęp do globalnej sieci absolwentów programu, która może otworzyć wiele drzwi zawodowych w przyszłości.

Stypendia uczelniane w UK

Jednym z najbardziej znanych programów stypendialnych dla studentów zagranicznych w Wielkiej Brytanii są GREAT Scholarships. Jest to program współfinansowany przez rząd i wybrane uczelnie, a jego celem jest ułatwienie dostępu do brytyjskiej edukacji studentom zza granicy. Wysokość dofinansowania wynosi zazwyczaj około £10,000 i przeznaczona jest na pokrycie kosztów czesnego na roczne studia magisterskie. Aby móc aplikować, trzeba:

• Złożyć aplikację na studia oraz osobny wniosek o stypendium;
• Mieć obywatelstwo jednego z krajów objętych programem (warto sprawdzić, czy Polska jest aktualnie kwalifikowana);
• Wybrać uczelnię i kierunek objęty programem GREAT;
• Spełniać wymagania danej uczelni – akademickie i językowe.

Każda uczelnia samodzielnie prowadzi rekrutację do programu, więc dokładne terminy i wymagania mogą się różnić. Niestety, Polska nie została uwzględniona w edycji na rok akademicki 2025/26, co oznacza, że polscy kandydaci nie mogą w tym roku aplikować do tego programu.

Na szczęście GREAT Scholarships to nie jedyna opcja na uzyskanie wsparcia finansowego w nauce. Wiele brytyjskich uniwersytetów oferuje własne stypendia dla studentów międzynarodowych – w tym również dla osób z Polski. Dofinansowania mogą obejmować zniżki w opłacie za studia, stypendia oparte na szczególnych wynikach w nauce lub nagrody za zaangażowanie społeczne. Zależnie od instytucji, która Cię interesuje – niektóre uczelnie przyznają stypendia automatycznie, a niektóre wymagają osobnej aplikacji. Aby dowiedzieć się co oferuje Twoja uczelnia należy:

• Odwiedzić stronę uczelni, którą jesteś zainteresowany;
• Poszukać zakładek takich jak „Scholarships”, „Funding for international students” lub „Financial support”;
• Sprawdzić, jakie są warunki przyznania stypendium i czy aplikacja odbywa się automatycznie, czy wymaga osobnego wniosku.

Fundacje i organizacje charytatywne – mniej oczywiste źródła wsparcia finansowego dla studentów.

Często pomijaną opcją wsparcia finansowego dla studentów zagranicznych są fundacje i organizacje charytatywne. Choć nie są tak rozpoznawalne jak rządowe programy, oferują bardzo konkretne wsparcie – szczególnie dla osób, które mają trudności finansowe lub znajdują się w szczególnej sytuacji. Mogą to być jednorazowe granty, dopłaty do kosztów życia, pomoc w zakupie materiałów edukacyjnych czy pokrycie części czesnego.

Choć fundacje oferują zazwyczaj mniejsze kwoty niż duże programy stypendialne, to w praktyce często właśnie one ratują budżet studenta – zwłaszcza na początku studiów lub w czasie nagłych trudności. Przykładem takiej inicjatywy jest Sidney Perry Foundation – niezależna fundacja wspierająca studentów. Fundacja przyznaje niewielkie, ale realne granty osobom, które z powodu sytuacji finansowej mogą mieć trudności z kontynuowaniem nauki. Wsparcie można otrzymać zarówno na studiach licencjackich, jak i magisterskich. Aplikacja wymaga wypełnienia prostego formularza, dołączenia listu motywacyjnego, potwierdzenia dochodów i listu rekomendacyjnego.

Organizacja, na którą warto również zwrócić uwagę jest Turn2us – brytyjski program prowadzący bezpłatną wyszukiwarkę dostępnych grantów i zapomóg. Jedyne, co musisz zrobić, to podać podstawowe informacje na temat swojej sytuacji (miejsce zamieszkania, wiek czy status pobytu) aby uzyskać listę programów wsparcia dostępnych również dla studentów. To szczególnie przydatne narzędzie, jeśli nie wiesz, od czego zacząć szukanie dodatkowego finansowania.

Student Finance – Jak dostać dofinansowanie na studia, jeśli mieszkasz w UK?

Student Finance jest programem rządowym, który może zapewnić Ci wsparcie finansowe jeśli studiujesz w Wielkiej Brytanii. Nie jest to jednak pomoc z której mogą korzystać tylko obywatele tego kraju – jest ona również dostępna dla obywateli Unii Europejskiej, w tym Polaków. Osoby, które chcą ubiegać się o te dofinansowanie muszą zamieszkiwać UK oraz posiadać odpowiedni status imigracyjny, czyli pre-settled lub settled status.

W ramach tego programu możesz ubiegać się o:

• Pożyczkę na czesne (Tuition Fee Loan), która pokrywa pełny koszt studiów i jest przelewana bezpośrednio na uczelnię;
• Pożyczkę na utrzymanie (Maintenance Loan), która wypłacana jest bezpośrednio studentowi na konto – jej wysokość zależy od dochodu gospodarstwa domowego, miejsca zamieszkania i innych czynników;
• Dodatkowe granty i zapomogi, np. dla osób z dziećmi, niepełnosprawnością, czy studiujących wybrane kierunki jak nauczanie.

Aby ubiegać się o Student Finance, należy:

• Mieć status pre-settled lub settled oraz mieszkać w UK przez odpowiedni czas (zwykle co najmniej 3 lata przed rozpoczęciem studiów);
• Być przyjętym na kwalifikujący się kierunek studiów (zazwyczaj studia I lub II stopnia na zatwierdzonej uczelni);
• Wypełnić wniosek online przez stronę rządową.

Wniosek najlepiej złożyć kilka miesięcy przed rozpoczęciem nauki, choć możliwe jest także późniejsze aplikowanie. Co ważne – spłatę pożyczek rozpoczyna się dopiero po zakończeniu studiów i tylko wtedy, gdy dochód przekroczy ustalony próg.

Studiowanie w Wielkiej Brytanii nie musi wiązać się z ogromnymi kosztami – dostępnych jest wiele form wsparcia finansowego, z których mogą korzystać również obywatele Polski. Warto zwrócić uwagę zarówno na programy stypendialne, takie jak Chevening czy Great Scholarships, jak i na te oferowane przez uczelnie, fundacje czy organizacje charytatywne. Osoby, które mieszkają w Wielkiej Brytanii, ale nie posiadają obywatelstwa tego kraju, również mogą liczyć na pomoc ze strony rządu – na przykład za pośrednictwem Student Finance. Jeśli planujesz studia na Wyspach – niezależnie od tego, czy dopiero rozważasz wyjazd, czy już mieszkasz w Wielkiej Brytanii – warto zacząć od sprawdzenia dostępnych możliwości. Nawet niewielka pomoc może realnie odciążyć Twój budżet i ułatwić skupienie się na nauce.

Dzisiejszy wpis jest skierowany głównie do osób, które zastanawiają się nad karierą w National Health Service. System według którego pracownicy NHS otrzymują wynagrodzenie jest zupełnie odrębny od klasycznych zasad dotyczących wynagrodzeń obowiązujących w Wielkiej Brytanii. Dzieje się tak dlatego, że pracownicy sektorów publicznych otrzymują pieniądze ze skarbu państwa, a nie w wyniku wymiany dóbr i usług przez prywatne przedsiębiorstwa. W tym artykule wytłumaczymy na czym polega system wynagrodzeń w UK, czyli Agenda of Change (Afc).

Agenda of Change

System o którym mowa nosi nazwę Agenda of Change, czyli w wolnym tłumaczeniu program zmian. Został on wprowadzony w 2004 roku w celu ujednolicenia zasad dotyczących płac pracowników. Wcześniej było wiele niespójnych systemów, przez co pracownicy na tych samych stanowiskach potrafili zarabiać bardzo różne kwoty za wykonywanie tej samej pracy.

System ten został starannie przygotowany i zakłada uczciwość wobec pracowników i pensje adekwatne do wykonywanej pracy. To czy są one odpowiednio wysokie to zupełnie inna kwestia i każdy powinien to ocenić indywidualnie – w całym systemie AfC bardziej chodzi o przypisanie danej kwoty do odpowiedniego stanowiska.

Podobne rozwiązania zostały zastosowane w innych sektorach publicznych, takich jak edukacja, administracja publiczna lub wojsko.

Na czym polega system AfC?

Problem nierównych płac i ich rozbieżności między tymi samymi stanowiskami został rozwiązany za pomocą siatek płacowych, czyli tzw. pay bands. Do każdego stanowiska w NHS (z wyłączeniem niektórych lekarzy, dentystów i menedżerów wyższego szczebla) jest przypisany konkretny band z numerem od 1 do 9, który określa jakie wynagrodzenie jest przewidywane. Spójność bandu z systemem to duży plus, ponieważ aplikant na dane stanowisko wie czego może się spodziewać i zna perspektywy na rozwój.

Każdy band ma przypisane do siebie od jednej do trzech kwot, z których jedna będzie rocznym wynagrodzeniem osoby zajmującej dane stanowisko. Określa się je tzw. pay point’ami:

• Entry step point – wynagrodzenie dla osób z najniższym doświadczeniem, kwalifikujących się na dane stanowisko;
• Intermediate step point – wynagrodzenie uzyskiwane po pierwszym awansie;
• Top step point – wynagrodzenie uzyskiwane po drugim awansie.

Przy opisie bandu zawsze napisana jest minimalna ilość lat, które trzeba przepracować na danym stanowisku aby kwalifikować się do awansu. Dajmy na przykład Band 6 – kiedy ratownik medyczny zaczyna pracę na swoim stanowisku, przez pierwsze 2 lata zarabia kwotę przypisaną do Entry Step Point, czyli w roku podatkowym 2025/2026, £38,682. Jeśli po dwóch latach jego przełożony uzna, że spełnił on wszystkie potrzebne warunki, ratownik przechodzi na następny step point i jego wynagrodzenie wzrasta do £40,823.

W przypadku awansu do następnego step point’u, mówi się, że trzeba zaliczyć „postęp zawodowy”. Nie jest to do końca prawda – aby awansować, w dużej większości przypadków wystarczające będzie realizowanie celi i obowiązków, brak zaległości w potrzebnych szkoleniach oraz oczywiście nie sprawianie problemów w miejscu pracy. Przełożony ocenia te czynniki i wydaje zgodę na awans.

NHS Pay Bands

Na oficjalnej stronie NHS można znaleźć rozpiskę poszczególnych bandów oraz jakie stanowiska się do nich zaliczają. Poniżej przedstawimy każdy z nich i opowiemy kto kwalifikuje się do danego bandu oraz na jakie wynagrodzenie może liczyć.

Band 1 został zlikwidowany w 2018 roku, kiedy to uznano że płaca jest za niska. Oznacza to, że żadna oferta pracy ani stanowisko nie będzie już przypisana do pierwszego bandu.

Band 2

Band 2 jest przeznaczony dla pracowników na poziomie podstawowym i wymaga mniejszych kwalifikacji niż pozostałe. Stawka wynagrodzenia w tym przypadku to £24,465 rocznie.

Band 3

• Entry step point: £24,937
• Top step point: £26,598
• Lata potrzebne do awansu: 2

Band 4

• Entry step point: £27,485
• Top step point: £30,162
• Lata potrzebne do awansu: 3

Band 5

• Entry step point: £31,049
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £33,487
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Top step point: £37,796

Band 6

• Entry step point: £38,682
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £40,823
• Lata potrzebne do awansu: 3
• Top step point: £46,580

Band 7

• Entry step point: £47,810
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £50,273
• Lata potrzebne do awansu: 3
• Top step point: £54,710

Band 8a

• Entry step point: £55,690
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £58,487
• Lata potrzebne do awansu: 3
• Top step point: £62,682

Band 8b

• Entry step point: £64,455
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £68,631
• Lata potrzebne do awansu: 3
• Top step point: £74,896

Band 8c

• Entry step point: £76,965
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £81,652
• Lata potrzebne do awansu: 3
• Top step point: £88,682

Band 8d

• Entry step point: £91,342
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £96,941
• Lata potrzebne do awansu: 3
• Top step point: £105,337

Band 9

• Entry step point: £109,179
• Lata potrzebne do awansu: 2
• Intermediate step point: £115,763
• Lata potrzebne do awansu: 3
• Top step point: £125,637

Podsumowanie

System płac w NHS, czyli Agenda of Change (AfC) może wydawać się na początku dość skomplikowany, ale wystarczy zrozumieć kilka podstawowych kwestii i wszystko się rozjaśnia. Jeśli zastanawiasz się nad karierą w NHS, ten artykuł ułatwi Ci odpowiednią ocenę swoich oczekiwań. Jeśli marzy ci się kariera jako pielęgniarka lub ratownik medyczny, koniecznie sprawdź nasze artykuły o tych zawodach – „Praca jako ratownik medyczny w UK” oraz „Jak zostać pielęgniarką w UK?„, a jeśli nadal szukasz swojej ścieżki, polecamy serię artykułów o zarobkach w popularnych zawodach.