Wybranie tańszej taryfy prądu i gazu jest najłatwiejszym i najszybszym sposobem zaoszczędzenia kilkudziesięciu, a czasami nawet kilkuset funtów. Dzisiaj krótki poradnik jak łatwo sprawdzić taryfy, zmienić dostawcę i szybko zacząć oszczędzać.
Według ostatnich badań Ofgem, instytucji regulującej rynek energii elektrycznej i gazu w UK, aż 62% gospodarstw domowych w UK nigdy nie zmieniło dostawcy energii. Ponieważ rynek energii w UK jest rozbudowany, istnieje na nim kilkanaście firm i dziesiątki różnych taryf, oznacza to, że tysiące osób zupełnie niepotrzebnie co miesiąc płacą za dużo. Wśród nich jest wielu Polaków, dlatego postanowiłem zrobić mały przewodnik 'Jak zmienić dostawcę gazu i prądu na tańszego’. Oczywiście nie musimy od razu zmieniać swojego dostawcy, warto jednak sprawdzić czy aktualnie nie przepłacamy i zastanowić sie czy w przyszłości nie zmienić taryfy.
Jak sprawdzić taryfy gazu i prądu w UK i zmienić dostawcę
1. Wejdźmy na stronę internetową EnergyHelpline.com lub inną porównywarkę (link do innych porównywarek poniżej), wpiszmy nasz postcode i kliknijmy w przycisk Next
2. Na kolejnej stronie musimy uzupełnić dane dotyczącnych aktualnej taryf oraz zużycia prądu i gazu. Informacje te możemy poznać sprawdzając nasz wcześniejszy rachunek. Uzupełniamy kolejno: (i) co chcemy porównać, (ii) kto jest naszym obecnym dostawcą (Current supplier), (iii) jaką mamy taryfę (Current tarrif), (iv) w jaki sposób płacimy za prąd i gaz (Current payment method, opcje Monthly Direct Debit jeżeli pieniądze są pobierane z naszego konta automatycznie lub Payment on Receit of Bill, jeżeli otrzymujemy rachunek i następnie sami płacimy) oraz (v) ile płacimy miesięcznie (chyba najłatwiej określić ile funtów wydajemy miesięcznie, jeżeli nie wiemy zaznaczamy I do not know my usage) Klikamy w przycisk Next
3. Na stronie trzeciej określamy jak chcemy płacić za prąd i gaz po zmianie dostawcy (warto wybrać Monthly Direct Debit, wtedy jest szansa na tańszą taryfę), jaki rodzaj taryfy chcemy sprawdzić (chyba warto sprawdzić All czyli wszystkie na rynku). Możemy również wpisać swój numer telefonu, jeżeli nie zmienimy dostawcy i potrzebujemy większej ilości informacji. Ostatnie dwa pola dotyczą sortowania wyników (cena i zadowolenie klientów) oraz tego czy chcemy widzieć wyłącznie taryfy dostępne online czy wszystkie. Klikamy w przycisk Next
4. Na następnej stronie pojawią się wynki, uporządkowane zgodnie z naszym wcześniejszym wyborem. Najważniejsza informacja dla nas znajduje się w kolumnie Savings, jest to kwota, którą możemy zaoszczędzić w ciągu 12 miesięcy wybierając daną taryfę. Jeżeli jesteśmy zainteresowani, klikamy w przycisk I want this tarriff >
5. Teraz musimy uzupełnić tabelę z naszymi danymi (Your personal details) oraz adresem miejsca gdzie będzie dostarczany prąd/gaz (Supply address). Jeżeli wcześniej wybraliśmy opcję płacenia przez Direct Debit, to w kolejnej sekcji (Bank details) wpisujemy 6-cyfrowy sort code, numer rachunku (account number, 8 cyfr) oraz imię i nazwisko posiadacza rachunku. Kolejne pytania dotyczą smart meters (specjalnych elektronicznych liczników, które możemy monitorować za pomocą aplikacji), tego czy chcemy otrzymywać jakieś powiadomienia i jak znaleźliśmy Energy Helpline (tych sekcji nie musimy uzupełniać). Klikamy w przycisk Next
6. To już ostatni krok :) Sprawdzamy w nim czy wszystkie dane są poprawne i, jeżeli tak, potwierdzamy to u dołu strony i wysyłamy aplikację. Jeżeli nie, klikamy w Edit i poprawiamy dane.
To wszystko, za kilka dni otrzymamy list od nowego dostawcy z dalszymi informacjami (na pewno zapyta nas o aktualny stan liczników). Wygląda to może na skomplikowany proces ale wcale tak nie jest, uzupełnienie tabeli jest łatwe i trwa zaledwie 5 minut. Energy Helpline nie jest jedyną stroną, na której możecie porównać taryfy.
Mam nadzieję, że te informacje Wam się przydadzą. Jeżeli macie jakieś dodatkowe pytania albo opinie na ten temat, skorzystajcie z komentarzy.
Wielu rodziców ma następujący problem: ich dzieci, zamiast aktywnie spędzać czas na świeżym powietrzu, odrabiać lekcje, czytać i rozwijać swoje zainteresowania, godzinami siedzą przykute do telefonów, tabletów i laptopów marnując czas w mediach społecznościowych (Instagram, TikTok, Facebook).
Zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem tego jest spędzanie większej ilości czasu z dziećmi, pomaganie im w odrabianiu lekcji, granie w gry planszowe, wspólne oglądanie filmów, uprawianie sportu, etc. Jednak w praktyce wielu rodziców nie ma czasu lub energii i w takiej sytuacji pewnym rozwiązaniem może być czasowe ogarniczenie dostępu do internetu.
Sądzę, żę najlepiej w ogóle nie kupować dzieciom zbyt wcześnie urządzeń elektronicznych. Nie ma wtedy urządzeń, które trzeba blokować i nie ma problemu :) Nagle pojawi się cała masa czasu, który można sensowniej wykorzystać. Niestety w wielu wypadkach jest już za późno i wiele dzieci ma dostęp do urządzeń elektronicznych, często lepszych niż rodzice.
Jeśli jednak ktoś mam małe dziecko, nie wszystko jest stracone. Zakup nowego urządzenia nie ma sensu, wystarczy dziecku pożyczyć na godzinę czy dwie swoje urządzenie. Jeśli nawet dziecko potrzebuje telefonu, możemy mu zawsze kupić zwykły telefon starszego typu z możliwością dzwonienia ale bez możliwości używania aplikacji i surfowania po sieci.
Jednak w wielu wypadkach jest za późnio i rodzice muszą uciec się do zablokowania internetu. Można to zrobić na kilka różnych sposobów. Ponieważ mieszkam w UK sposoby opisane poniżej mogą być zastosowane w Wielkiej Brytanii, ale sądzę, że podobne rozwiązania istnieją w Polsce. W artykule nie piszę o tym, ale warto również zwrócić uwagę na różnego typu aplikacje i software, które umożliwiają monitorowanie i ograniczanie dostępu do sieci.
Sposób 1: Ograniczenie dostępu do nieodpowiednich treści
Chyba większość rodziców się zgodzi, że w sieci są treści, do których dzieci nie powinny mieć dostępu. Operatorzy internetu umożliwiają blokowanie, niektórych typów stron i całych kategorii treści, które uznamy za nieodpowiednie. W Plusnet, moim dostawcy internetu, ta opcja nazywa się SafeGuard i umożliwia stałe lub czasowe blokowanie stron np. przedstawiających akty okrucieństwa, pornografię, narkotyki, instant messaging, social media, itp. Możemy również blokować lub zgadzać się na dostęp do pojedynczych stron (jest to pomocne jeżeli np. chcemy zablokować całe social media ale uważamy, że np. Twitter jest w porządku i chcemy nadal z niego korzystać.
Jak uruchomić ta opcję Jeżeli chcemy zablokować kategorie, musimy wejść na stronę SafeGuard i zalogować się przy użyciu zwykłego loginu i hasła. Do SafeGuard możemy się zalogować na stronie: plus.net/my-account/safeguard/. Domyślnie SafeGuard jest włączony i blokowanych jest kilka kategorii. Możemy dołączyć nowe kategorie według własnych preferencji albo zablokować/odblokować indywiduale strony. Po każdej zmianie zatwierdzamy nasz wybór i resetujemy router (w moim przypadku odbywa się to przez wciśniędzie przycisku na górze routera). Po mniej więcej dwóch godzinach strony powinny być zablokowane, zawsze warto sprawdzić czy rzeczywiście tak jest. Tak wygląda screenshot z SafeGuard z mojego ekranu.
Myślę, że taka opcja SafeGuard jest świetna i bardzo elastyczna. Możemy blokować całe kategorie albo indywidualne strony, możemy ustawiać blokadę o określonym czasie i korzystać z hasła gdy chcemy jednak odwiedzić daną stronę (po wejściu na blokowaną stronę pojawi się informacja o blokadzie ale po wpisaniu hasła można ją oglądać przez pół godziny).
Czasami jednak ta opcja nie wystarczy. W wypadku moich dzieci np., nie mam nic przeciwko temu aby surfowały po sieci i korzystały np. z niektórych stron czy social media ale nie chcę aby robiły to przez długie godziny. Chciałbym aby wieczorem, przez kilka godzin w ogóle nie korzystały z internetu podczas gdy np. moja żona czy ja moglibyśmy mieć do niej dostęp. W takich sytuacjach potrzebne jest drugie rozwiązanie.
Sposób 2: Odcięcie od sieci niektórych urządzeń
Plusnet, i inni dostawcy internetu jak sądzę, umożliwia również odcinanie wybranych urządzeń od internetu w zdefiniowanym przez nas czasie. Możemy np. życzyć sobie, aby telefon syna czy córki był odcięty od internetu codziennie od godziny 15 do godziny 17.20. Chociaż korzystam z SafeGuard i blokuję niektóre kategorie, używam również i tego rozwiązania. Wszystkie urządzenia moich dzieci poza laptopem córki są odcięte od internetu po godzinie 19 aż do rana następnego dnia (wyjątkiem jest laptop córki, który może łączyć się z siecią godzinę dłużej czyli do 20.00, chodzi o możliwość odrabiania lekcji).
Jest to naprawdę dobre rozwiązanie i zdecydowanie się sprawdza. Dzieci nadal korzystają z ulubionych aplikacji i oglądają ulubione filmiki na Youtube ale tylko do pewnej godziny. Potem dostęp do internetu z ich wszystkich urzadzeń jest zablokowany aż do rana. Nagle dzieci mają więcej czasu na odpoczynek i inne bardziej sensowne formy spędzania czasu. Okej, jak skorzystać z tej opcji?
Odcięcie od sieci poszczególnych urządzeń odbywa się z poziomu routera internetowego. Najpierw musimy się do niego zalogować i zmienić ustawienia. Jak wspomniałem korzystam z Plusnetu, w tym wypadku aby się zalogować i zmienić opcje należy wpisać do przeglądarki internetowej adres: 192.168.1.254. Następnie klikamy w ustawienia (Settings) i logujemy się. Username w moim przypadku to „admin” natomiast hasło jest dołączone do routera internetowego (warto je stamtąd zabrać aby uniemożliwić dzieciom logowanie się :) ).
W dalszej kolejności klikamy w Plusnet Access Control, włączamy ogólną opcję blokowania (Access Control feature enable) i z listy urządzeń wybieramy te, które chcemy zablokować. Czasami jest z tym trochę zabawy, zwłaszcza jeśli urządzenia maja podobne nazwy ale metodą prób i błędów uda nam się w końcu wybrać stosowne urządzenia. Określamy jeszcze, w których godzinach urządzenia mają być blokowane i zatwierdzamy (Apply). Tak wygląda screenshot mojego ekranu z zablokowanymi urządzeniami:
To właściwie wszystko, wszystkie zablokowane urządzenia w wybranych godzinach nie będą mogły łączyć się z internetem. Nie zapominajmy, że blokujemy tylko i wyłącznie router wifi i jeśli ktoś ma internet mobilny w telefonie, to nadal będzie mógł łączyć się z siecią.
To wszystko tym razem, mam nadzieję, że wiesz już jak ograniczyć dzieciom dostęp do internetu. Jak zawsze zachęcam do dzielenia się swoimi opiniami o wpisie i zadawania pytań w sekcji komentarzy poniżej. Dzięki z góry za każdy komentarz!
Czytając ten artykuł dowiesz się jak ubiegać się o status Settled i Pre-setteld w UK.
Wczoraj odwiedził mnie mój znajomy i poprosił o pomoc w wypełnieniu aplikacji o uzyskanie statusu Settled w Wielkiej Brytanii. Andrzej nie zna dobrze angielskiego i niektóre pytania z formularza nie były dla niego jasne. Pomyślałem, że takich osób jest z pewnością więcej i postanowiłem napisać szybko artykuł na ten temat.
Wypełniając aplikację, niestety nie zrobiłem zrzutów z ekranu telefonu :( Opiszę jednak cały proces w formie pytań i odpowiedzi tak aby był on w miarę czytelny i w momencie uzyskania dodatkowych dokumentów postaram się uzupełnić artykuł. Rozpocznijmy od zasadniczego pytania…
Dlaczego powinienem ubiegać się o status Settled lub Pre-settled w UK?
Jak wiemy, Zjednoczone Królestwo po referencum w 2016 chce opuścić Unię Europejską i prawdopodobnie aktualnie obowiązujące prawo do zamieszkania obywateli państw Unii Europejskiej w UK ulegnie zmianie. Jeżeli UK i Unia Europejska podpiszą stosowną umowę, obywatele państw UE będą mogli żyć i pracować w UK do 30 czerwca 2021. Osoby, które uzyskają status Settled lub Pre-settled, będą mogły mieszkać i żyć w UK po 30 czerwca 2021.
Sądzę, że jeżeli ktoś chce mieszkać w UK przez dłuższy czas, to dobrym pomysłem jest wysłanie wniosku, uzyskanie jednego ze statusów i uregulowanie swojego pobytu w UK. Takie działanie może nas uchronić od potencjalnych nieprzyjemnych sytuacji i problemów. Oczywiście jest to moja opinia i każdy postąpi według swojej woli.
Przejdźmy już do najważniejszych pytań i odpowiedzi.
Do jakiego terminu należy ubiegać się o status?
W tym samym cytowanym liście ambasador pisze o dwóch ewentualnościach. Jeżeli UK i UE podpiszą umowę, należy wystąpić o status do końca czerwca 2021. Jeśli natomiast umowa nie zostanie podpisania, należy wystąpić o statu do końca 2020. Jak wspomniałem, cała procedura nie jest zbyt skomplikowana i moim zdaniem nic nie stoi na przeszkodzie aby wysłać aplikację jak najszybciej. Tym bardziej że Home Office w niektórych wypadkach prosi o wysłanie dodatkowych dokumentów, co może wydłużyć cały proces.
Settled czy Pre-settled? Jaka jest różnica
Przetłumaczmy od razu te dwa wyrażenia aby wszystko było jasne. 'Settled status’ oznacza status osoby osiedlonej, natomiast 'Pre-settled status’ możemy przetłumaczyć jako status tymczasowy.
To jaki status zostanie przyznany osobie wysyłającej zgłoszenie, zależy od długości jej pobytu na Wyspach. Status osoby osiedlonej uzyska osoba, która rozpoczęła swój pobyt w UK przed 31 grudnia 2020 roku (lub przed dniem, w którym UK opuści Unię Europejską bez podpisania umowy) i żyła w UK nieprzerwanie przez okres 5 lat. Nieprzerwanie oznacza tutaj co najmniej przez 6 miesięcy w każdym roku, lata są liczone łącznie.
Jeśli chodzi o status tymczasowy (pre-settled status), to otrzymają go osoby, które przebywają w UK poniżej 5 lat. Osoby te muszą rozpocząć pobyt przed końcem 2020 roku lub przed datą opuszczenia EU przez UK bez umowy. W momencie spełnienia warunku 5-latniego nieprzerwanego pobytu w UK, osoby ze statusem tymczasowym będą mogły wystąpić o status osoby osiedlonej.
Jak wygląda procedura uzyskania statusu (Settled lub Pre-settled)
Procedura wystąpienia o status jest taka sama, to znaczy osoby bez względu czy żyją w UK 5 lat, czy krócej. Wypełniamy ten sam formularz, wskazując jedynie w pewnym momencie o jaki status się ubiegamy.
Sam proces trwa około 10 minut i składa się z kilku etapów:
1. Potwierdzenie tożsamości
2. Wskazanie o jaki status się ubiegamy
3. Podanie informacji dotyczących pobytu w UK
4. Podanie informacji o karalności/niekaralności
Uwagi wstępne
Istnieje kilka sposobów na wysłanie aplikacji, ale ja skupię się w tym artykule na moim zdaniem najłatwiejszym. Sposób ten polega na wysłaniu aplikacji przy użyciu mobilnej aplikacji i telefonu komórkowego. Aby cały proces przebiegł szybko i pomyślnie należy spełnić kilka warunków.
Należy posiadać telefon z systemem Android oraz funkcją NFC i pobrać z Google Play stosowną aplikację. Należy mieć jakiś dokument tożsamości, który zawiera tzw. biometric chip. Musimy mieć dostęp do swojej skrzynki mailowej (można użyć tego samego telefonu, jeśli wiemy jak przejść do skrzynki mailowej, nie wyłączając przeglądarki internetowej). Musimy również znać swój National Insurance number.
<h4
Pierwszym krokiem w wysyłaniu aplikacji jest potwierdzenie swojej tożsamości. Można to zrobić na kilka sposóbów (wszystkie sposoby są opisane na tej stronie Choose how we will check your identity document) ale moim zdaniem nałatwiej zrobić to za pomocą telefonu z systemem Android posiadającym NFC. Nie musi to być nasz telefon, możemy pożyczyć go od znajomego, pobrać aplikację, wysłać zgłoszenie i usunąć aplikację z telefonu. Poniżej opiszę cały proces.
Zaopatrzeni w stosowny telefon klikamy ikonkę Google Play i szukamy aplikacji EU Exit: ID Document Check (wystarczy wpisać eu exit). Jeśli jesteśmy zalogowani do konta Google, możemy również wysłać aplikację na swój telefon wpros z tej strony: EU Exit: ID Document Check klikając przycisk Install.
Po pobraniu aplikacji otwieramy ją i rozpoczynamy procedurę potwierdzenia tożsamości. Jak wspomniałem, nie mogę tutaj szczegółowo opisać wszystkich pytań i czynności, ponieważ nie zrobiłem zrzutów ekranu, ale Home Office stworzył prosty film instruktażowy, który może nam pomóc:
Jak widzimy, musimy potwierdzić swój numer telefonu, odczytując kod wysłany SMS-em, zrobić zdjęcie pierwszej strony dokumentu tożsamości, następnie zbliżyć telefon do dokumentu, aby aplikacja pobrała informacje z biometrycznego chipu oraz zrobić zdjęcie własnej twarzy.
Potwierdzenie tożsamości jest tylko pierwszym krokiem i w pewnym momencie aplikacja zaproponuje przejście do strony www, na której możemy dokończyć wypełnianie formularza i wysłać całe zgłoszenie.
Wskazanie, o jaki status się ubiegamy (Application type)
Na stronie internetowej Homeoffice w czytelny sposób przedstawiono postęp w wypełnianiu całej aplikacji. Jeśli potwierdziliśmy naszą tożsamość, następną rzeczą na liście będzie wskazanie o jaki status się ubiegamy.
W sekcji tej odnajdziemy dwie opcje: Settled status, i poniżej, Pre-Settled status. Jeśli nieprzerwanie mieszkamy w UK przez okres 5 lat, wybierzmy Settled status. Jeżeli okres naszego pobytu w UK wynosi mniej niż 5 lat, wybierzmy Pre-Settled status.
Podanie informacji dotyczących pobytu w UK
W tej sekcji aplikacji podajemy swój adres w UK. Należy na samym początku podać kod pocztowy, a następnie wybrać swój adres z menu.
Podanie informacji o karalności
Kolejna sekcja dotyczy popełnionych wykroczeń i przestępstw. Wydaje mi się również, że w tej sekcji pojawiają się pytania dotyczące naszego stosunku do terroryzmu. Odpowiadamy na pytania i przechodzimy do kolejnej części.
Na końcu naszej aplikacji mamy szansę na sprawdzenie i, ewentualną, korektę wszystkich wpisanych informacji (w celu korekty wracamy do stosownego miejsca w formularzu). Jeżeli wszystkie informacje są poprawne, wysyłamy całe zgłoszenie.
Wczoraj, gdy wysyłałem zgłoszenie ze swoim znajomym, pojawiła się informacja, że osoba wysyłająca aplikację musi jeszcze potwierdzić adres mailowy. Należy w tym celu otworzyć skrzynkę mailową, odnaleźć wiadomość od Home Office (jeżeli nie widzimy wiadomości, sprawdźmy folder spamu) i kliknąć link w wiadomości.
Po potwierdzeniu adresu e-mail ponownie wysłaliśmy całe zgłoszenie i tym razem zostało ono zaakceptowane.
W tym momencie otrzymaliśmy wstępną informację o statusie. Oficjalną decyzję od Home Office otrzymamy w ciągu pięciu dni roboczych, ale już na tym etapie mogą pojawić się pewne ważne informacje. W zależności od naszej sytuacji możliwych jest kilka scenariuszy. Status Settled lub Pre-Settled może zostać wstępnie przyznany. Home Office może również poprosić o skany pewnych dokumentów potwierdzających pewne informacje, np. fakt, że mieszkaliśmy w danym roku w UK. W zależności od uzyskanej informacji należy postępować zgodnie z instrukcjami.
Ważne strony internetowe
Na koniec podam linki do kilku ważnych źródeł, gdzie odnajdziecie więcej informacji na ten temat. Oto najważniejsze źródła:
To właściwie wszystko na ten temat. Mam nadzieję, że te informacje okażą się pomocne i pomogą w uzyskaniu statusu osoby osiedlonej i statusu tymczasowego. Postaram się niebawem zaktualizować treść artykułu i bardziej szczegółowo opisać poszczególne kroki formularza. Jak zawsze zachęcam do zadawania pytań i dzielenia się informacjami na ten temat.
Witam w Nowym Roku! Postanowiłem zacząć go od napisania artykułu o tym, jak możemy zrobić przelew w UK. Tak, zdaję sobie sprawę, że wiele osób regularnie wysyła pieniądze w ten sposób, ale wiele innych nadal idzie w tym celu na pocztę czy do banku tracąc przy okazji wiele czasu. Myślę, w każdym razie, że taki wpis ma sens.
Samodzielne wysłanie przelewu w UK jest, jak zobaczymy, bardzo łatwe. Oczywiście musimy mieć konto bankowe i musimy mieć do niego dostęp. Ja na przykładzie poniżej zaprezentuję jak wysłać pieniądze korzystając ze strony internetowej, ale w podobny sposób możemy to zrobić przy użyciu aplikacji zainstalowanej na naszym telefonie.
Aby zrobić przelew w UK potrzebujemy kilku podstawowych danych jak: nazwa osoby lub instytucji gdzie chcemy przesłać pieniądze, 6-cyfrowy numer banku (sort-code) oraz 8-cyfrowy numer konta (account number), na które przelewamy pieniądze.
Poniżej opiszę szczegółowo jak zrobić przelew z konta Santander, ale niemal identycznie wygląda to w innych bankach.
Zanim zacznę, małe ostrzeżenie. W ciągu ostatnich lat wzrosła w UK liczba różnego rodzaju oszustw, przestępstw i wyłudzeń pieniędzy. Jeśli ktoś przymusza Cię do wysłania pieniędzy online albo poinformował Cię, że włamano się do Twojego konta bankowego albo, że to świetna okazja, która za chwilę będzie niedostępna albo, że otrzymałeś nagrodę, ale najpierw musisz przelać mniejszą kwotę, pod żadnym pozorem nie wysyłaj pieniędzy. W takiej sytuacji skontaktuj się z bankiem, odwiedzając jego placówkę lub dzwoniąc na numer telefonu wydrukowany na karcie płatniczej.
Jak wysłać pieniądze przelewem w UK
Powiedzmy więc, że nikt mnie nie przymusza, że chcę komuś zwyczajnie zapłacić za usługę. Powiedzmy, że John Smith za £70 zamontował mi antenę na dachu domu, chcę mu zapłacić, ale nie mam w domu gotówki. Sytuacje, w których nie mam gotówki, a muszę za coś zapłacić zdarzają się bardzo często. Na szczęście John ma przy sobie swoją kartę płatniczą, gdzie widnieje jego sort code i numer rachunku, więc mogę mu wysłać pieniądze przelewem.
Pierwszym krokiem jest zalogowanie się do bankowości internetowej (w tym wypadku loguję się na stronie santander.co.uk).
W moim wypadku po zalogowaniu się widzę kilka różnych rachunków bankowych, ale mnie interesuje mój podstawowy rachunek, z którego chcę przesłać pieniądze, 123 Current Account więc klikam w link prowadzący do niego. Widzę następującą stronę:
Po otwarciu strony docelowej, u góry po lewej stronie widzę przycisk Payments & Transfers, klikam w niego i przechodzę do kolejnej strony.
Na stronie tej widzę tabelkę z osobami, do których wcześniej wysyłałem pieniądze. Gdybym chciał ponowić przelew, skorzystałbym z actions Make a payment, ale ja chcę zdefiniować nowego odbiorcę. Dlatego zamiast tego klikam w przycisk w lewej stronie Set up a new payment.
Musimy jeszcze szybko wybrać typ płatności. Na kolejnej stronie mamy do wyboru:
Zapłacenie rachunku / Osobie, której już płaciliśmy
Ustanowienie nowej płatności
Ustanowienie przelewu cyklicznego
Wybieramy opcję drugą, zaznaczoną poniżej na zielono:
Zdefiniuj nową płatność
Możemy wreszcie przystąpić do zdefiniowania nowej płatności. Poniżej prezentuję zrzut ekranu z zaznaczonymi sekcjami i wyjaśnienia poniżej. Pamiętaj, że w przykładzie poniżej dokonuję fikcyjnej płatności, oczywiście Ty wpiszesz inne dane.
Określ, z którego konta będą wysłane pieniądze
Określ nazwę odbiorcy. Wpisz imię i nazwisko odbiorcy albo nazwę firmy
Wpisz 6-cyfrowy numer sort code
Wpisz numer rachunku (8 cyfr)
Wybierz z menu, za co płacisz (jest kilka możliwości np. pieniądze dla rodziny i przyjaciół, zakup domu, większe zakupy, inwestycje, płatność za prace budowlane, płatność za usługę, inne.)
Wpisz tytuł przelewu, dzięki niemu odbiorca będzie mógł rozpoznać, że przelew jest od ciebie. Może to być np. twoje imię i nazwisko, numer klienta, numer faktury, etc.
Określ kwotę przelewu
Określ, kiedy przelew ma być zrealizowany: Natychmiast lub wyznaczonego dnia
Na samym końcu powinieneś przeczytać ostrzeżenia ze strony banku, aby nie przelewać pieniędzy w kilku sytuacjach. Chodzi o różne oszustwa, gdzie oszuści podszywają się pod różnego rodzaju instytucje (nawet Twój bank) i przymuszają ludzi do przelania pieniędzy. Zaznacz mały checkbox i potwierdź, że rozumiesz to ryzyko i że nadal chcesz przelać pieniądze.
Po uzupełnieniu formularza, kliknij przycisk Continue >
Sprawdź poprawność informacji i wpisz kod OTP
Już niemal dotarliśmy do końca :) Pojawi się kolejna strona z gdzie po raz kolejny będą wyświetlone wszystkie dane. Warto je raz jeszcze sprawdzić, czy wszystko w poprzednim kroku wpisaliśmy poprawnie. Santander w międzyczasie wyśle nam również za pośrednictwem SMS-a specjalny kod OTP, który musimy wpisać w okienko wskazane strzałką poniżej:
Ponieważ moim prawdziwym zadaniem było pokazanie jak realizuje się przelew, a nie wysłanie pieniędzy zatrzymam się w tym momencie. Jeżeli ty jednak chcesz rzeczywiście przelać pieniądze, to sprawdzeniu czy wszystkie dane są poprawne, wpisz kod OTP, który otrzymałeś i następnie kliknij w przycisk Confirm. Jeśli nie uruchomiłeś funkcjonalności i nie otrzymujesz kodów OTP, skontaktuj się z bankiem, dzwoniąc pod numer 0800 111 4229.
Po kliknięciu wyświetli się strona Summary i otrzymasz informację, czy wszystko poszło OK i przelew rzeczywiście był zrealizowany.
To wszystko tym razem. Mam nadzieję, że ten wpis okaże się pomocny i pomoże Wam w realizowaniu przelewów.
Jeśli macie jakiekolwiek pytania dotyczące tej tematyki, to zachęcam do ich zadawania poniżej.
Od czasu do czasu dostaję maila albo czytam dyskusje na temat możliwości odłożenia pieniędzy w UK. Myślę, że to ważne pytanie zwłaszcza dla osób, które zastanawiają się nad wyjazdem za granicę. Oto więc krótki wpis na ten temat.
Jednoznaczna odpowiedź na pytanie czy i ile pieniędzy możemy odłożyć w UK jest niemożliwa. To ile ktoś może odłożyć pieniędzy zależy od jego sytuacji zawodowej i rodzinnej oraz od tego gdzie mieszka. Ponieważ sytuacja każdej osoby jest odrobinę inna, inne będą też możliwości oszczędzania i odkładania pieniędzy.
W swojej odpowiedzi ograniczę się więc Worcester, miasta które znam oraz do hipotetycznej sytuacji kilu osób. Opiszę ile „mniej więcej” pieniędzy mógłby odłożyć samotny mężczyzna mieszkająca w UK oraz dwójka mieszkających razem osób (nazwijmy ich „młoda parą”). Przepraszam, że nie uwzględnię sytuacji rodziców z dziećmi ale pojawia się tutaj masa różnych zmiennych (np. w jakim wieku jest dziecko, czy ktoś ma jedno dziecko czy też kilkoro, czy dziecko/dzieci chodzą do przedszkola czy do szkoły, czy oboje rodzice pracują czy ktoś opiekuje się dziećmi w domu, itp) i trudno to precyzyjnie opisać. Wydaje mi się generalnie, że rodzicom małych dzieci, które nie chodzą jeszcze do szkoły, bardzo trudno jest zaoszczędzić w UK jakiekolwiek pieniądze :/ Niewykluczone, że w późniejszym okresie rozbuduję artykuł o te informacje, jeżeli ich potrzebujecie dajcie o tym znać w komentarzach.
Samotny mężczyzna
Zarobki
Załóżmy, że osobą tą jest Adam pracujący jako Fork Lift Truck Driver. To dosyć popularny wśród Polaków w UK zawód, znam w każdym razie kilka osób, które go wykonują. Najpierw sprawdźmy oferty pracy w Worcester i dowiemy się ile mniej więcej możemy zarobić pracując w tym zawodzie. Odwiedziłem stronę Totaljobs znalazłem kilka ofert pracy. Stawki godzinowe oferowane przez pracodawców wahają się w granicach od £7.50 do nawet £19.78 na godzinę. Częściej jednak to rozpiętość jest mniejsza (od £8.75 do £11.25) więc przyjmijmy dla równego rachunku, że Adam zarabia £10 na godzinę.
Oczywiście wspomniana stawka to kwota brutto, od której jeszcze należy odliczyć podatek dochodowy i National Insurance number. £10 na godzinę przy 37.5 godzinach pracy w tygodniu (Adam pracuje 8 godzin ale ma codziennie półgodzinną, niepłatną przerwę) to roczne zarobki rzędu £19,500. Podatek dochodowy wyniesie w tym wypadku £1,598 natomiast składki na National Insurance £1,360. Dołóżmy jeszcze jedną płatność na emeryturę workplace pensions w kwocie £38 i w ten sposób Adam co miesiąc „weźmie na rękę” £1,340 (podobne wyliczenie można zrobić korzystając ze strony Tax calculator).
Wydatki
Oczywiście wydatki Adama mogą być przedmiotem dowolnej niemal spekulacji ale bądźmy rozsądni, sprawdźmy orientacyjne ceny życia w Worcester i dajmy Adamowi na £100 kieszonkowego, które przeznaczy co miesiąc na kilka przyjemności. Po odjęciu ogólnej kwoty wydatków od zarobków ustalimy, ile Adam może odłożyć pieniędzy.
Najważniejszym i największym wydatkiem Adama jest wynajęcie pokoju w tzw. Shared house (czyli domu, w którym kilka osób wynajmuje pojedyncze pokoje). Z tego co wiem, można wynająć dosyć ładnie wyglądający pokój za £300-350 miesięcznie, ustalmy, że Adam płaci £325. Jeszcze jedną zaletą korzystania z Shared house jest fakt, że często w takich miejscach wynajem obejmuje dostęp do mediów i opłacanie council tax czyli Adam nie musi ponosić dodatkowych kosztów. Kolejne wydatki Adama w każdym miesiącu to:
Samochód (ubezpieczenie, paliwo, naprawy, MOT, w sumie £1,800 rocznie) £150
Podróże £70
Ubrania i buty £30
Kosmetyki £20
Inne wydatki (np. chemia, ubezpieczenie, leki, etc.) £25
Ogólnie Adam wydaje więc co miesiąc około £990. Znając tą kwotę możemy szybko obliczyć ile Adam może odłożyć pieniędzy: £1,340 – £990 = £350 miesięcznie, czyli w ciągu roku Adam w tym tempie zaoszczędzi około £4,200. Zobaczmy małą tabelkę zestawiającą wszystkie te informacje:
Jak wspomniałem jest to czysto hipotetyczna sytuacja poparta jednak rzeczywistymi danymi dotyczącymi wydatków oraz prawdopodobnych zarobków. Adam mógłby oczywiście oszczędzać więcej redukując wydatki ewentualnie zwiększając swoje zarobki. Z drugiej strony, wiele osób w podobnej sytuacji nie ma żadnych oszczędności. Wszystko zależy od naszych planów i determinacji w ich realizowaniu.
Młoda para
Sytuacja finansowa młodej pary w UK, o ile nie mają jeszcze dzieci, może być w UK lepsza niż pojedynczej osoby. Wspólne mieszkanie może być szansą na większe oszczędności, np. taniej wynająć większy pokój dla pary niż dwa pojedyncze oddzielne pokoje, taniej ugotować obiad dla dwóch osób niż dwa indywidualne obiady, itp Z drugiej strony pojawić się mogą większe wydatki. Będąc w związku staramy się razem mile spędzić wolny a to kosztuje :) Zmienimy kilka danych dotyczących osób ale nadal trzymajmy się faktów dotyczących prawdopodobnych zarobków i wydatków.
Zarobki
Powiedzmy, że młoda para to Tomek i Magda. Tomek niedawno przyjechał do UK i pracuje w magazynie za najniższa krajową natomiast Magda pracuje w szpitalu jako pielęgniarką. W trakcie niedawnej kampanii wyborczej pojawiały się informacje, że pielęgniarki zarabiają tak mało, że musza korzystać z tzw. food banks. Myślę, że to dobra okazja aby to sprawdzić :) Chyba nie jest aż tak tragicznie, krótka wizyta w kilku serwisach z ogłoszeniami pracy ujawnia, że osoby w tym zawodzie zarabiają około £13-£16 za godzinę. Przyjmijmy, że Magda pracuje od niedawna i zarabia niską stawkę £13 na godzinę.
Przyjrzyjmy się dokładniej jak wyglądają podatki przy tego rodzaju zarobkach. Na początek Tomek, najniższa płaca w UK dla osób powyżej 21 roku życia to £7.50 co daje £14,625 rocznie. Po zapłaceniu podatku dochodowego £623 i składek National Insurance £775 co miesiąc Tomek otrzyma na rękę £1,102. Z uwagi na niskie zarobki Tomek zrezygnował, przynajmniej na dzień dzisiejszy, z opłacania workplace pension.
Roczne zarobki Magdy wynoszą £25,350, podatek dochodowy to £2,768 a National Insurance £2,062. Daje to £1,710 miesięcznie na czysto ale Mada wpłaca jeszcze na swoją emeryturę pracowniczą £150 czyli de facto co miesiąc otrzymuje £1,560. W ten sposób Tomek i Magda co miesiąc zarabiają wspólnie £2,662.
Wydatki
Często bywa, że tam gdzie większe zarobki są i większe wydatki :) Para wynajmuje samodzielny dom za £600 miesięcznie, pozostałe wydatki to:
Podatek council tax wynosi £103
Media £120 (prąd 30, gaz 30, woda 30, internet 30)
Telefony komórkowe £45
Wydatki na jeden samochód £200
Żywność £450
Podróże £120
Ubrania i buty £100
Kosmetyki £50
Inne £50
„Kieszonkowe” (siłownia, kino, restauracja) £150
Podsumowując, nasza para wydaje około £1,988 miesięcznie co pozwala im na oszczędzenie co miesiąc £674 i £8,088 w ciągu całego roku. Zobaczmy tabelkę przedstawiającą sytuację finansową Tomka i Magdy:
Przydatne linki
Jak wspomniałem kwota pieniędzy, którą możemy zaoszczędzić mieszkając za granicą będzie inna dla każdej osoby ponieważ każdy jest w nieco innej sytuacji zawodowej i życiowej. Jeśli chodzi o UK taki szacunek mogą nam ułatwić informacje pozyskane z internetu. Nigdy nie będziemy mieli pewności przed przyjazdem do UK ale możemy łatwo sprawdzić ile mniej więcej zarobimy pieniędzy wykonując określony zawód i ile zapłacimy za wynajęcie nieruchomości. Bardziej dociekliwi mogą ustalić więcej szczegółów, np. precyzyjną cenę podatku council tax, opłat za media, koszt paliwa i dojazdu do pracy własnym samochodem lub biletu komunikacji publicznej czy nawet koszt zakupu indywidualnych produktów spożywczych. Poniżej gaść linków do stron, które mogą nam pomóc w ustaleniu tych danych.
Strony przydatne z znalezieniu pracy i sprawdzeniu ile możemy zarobić: Totaljobs, Monster, Indeed.
Wysokość podatku Council tax możemy sprawdzić na stronach internetowych lokalnego council. Najłatwiej odszukać stosowną stronę wpisując do wyszukwiarki „council tax + nazwa miejscowości”
Posiadanie samochodu w UK wiąże się ze sporymi wydatkami. Pomijając już koszt samego zakupu (ceny aut można sprawdzić na Autotrader, Pistonheads i Ebay) musimy jeszcze zapłacić za jego ubezpieczenie. Z uwagi na dużą liczbę towarzystw ubezpieczeniowych na rynku, najlepiej porównać oferty różnych firm. Można to zrobić na kilku porównywarkach ofert na przykład Confused czy Moneysupermarket są bardzo dobre. Raz w roku 3-letnie samochody są sprawdzane jeśli chodzi o ich stan techniczny. Taki test, tzw. MOT, kosztuje z reguły około £30-£45. Ostatnim wydatkiem, poza samym paliwem którego ceny można sprawdzić na Petrolprices, z którym muszą zmierzyć się kierowcy jest podatek drogowy, tzw. road tax. To ile zapłacimy możemy sprawdzić na stronie Calculate vehicle tax rates (musimy znać kilka danych dotyczących pojazdu).
Porównanie taryf gazu i prądu możemy zrobić na wielu różnych stronach, między innymi na uSwitch i EnergyHelpline.
Ile zapłacimy za wodę zależy od firmy, która doprowadza wodę oraz od tego czy mamy licznik czy ponosimy opłatę stałą. W obu wypadkach nie jest to zbyt duży koszt, osobiście płacę w Severn Trent Water około £1 dziennie dla 4-osobowej rodziny.
Koszt dostępu do internetu można sprawdzić na naszych stronach: tani internet w UK i szybki internet w UK. Wydaje mi się, że rachunek za tą usługe nie powinien przekraczać £30 miesięcznie.
Jeżeli nie chcemy wydawać za dużo na telefon komórkowy, najlepszym rozwiązaniem jest zakup niedrogiego aparatu bez SIM-locka i skorzystanie z taniej karty SIM only. Telefon można kupić w jednym z wielu sklepów, np. Amazon lub bezpośrednio od producenta, np. Motorola czy Apple. W naszym serwisie mamy artykuły i tabelkę z tanimi kartami SIM: karta SIM do internetu w UK.
Można również odwiedzić bezpośrednio strony tanich operatorów, porównać oferty i wybrać coś dla siebie. Oto linki do najlepszych naszym zdaniem firm:
Mam nadzieję, że te informacje okażą się pomocne i pomogą w sprawdzeniu ile w UK oda się odłożyć pieniędzy i ewentualnym podjęciu decyzji o przyjeździe. Oczywiście kwestie finansowe nie są jedynymi i również warto wziąć pod uwagę Brexit.
Jeżeli macie jakieś szczegółowe pytania albo opinie dotyczące tej tematyki, wpiszcie je proszę w komentarzach poniżej. Świetnie gdyby nasi czytelnicy pokrótce opisali swoją sytuacje i zamieścili informacje czy i ile udaje im się zaoszczędzić. Dzięki z góry!
Witam w kolejnym odcinku podcastu. Tym razem opowiadam o egzaminie Life in the UK, jak wygląda oraz z jakich książek i stron internetowych korzystać aby się do niego skutecznie przygotować. Kliknij w przycisk Play powyżej aby wysłuchać audycji!
Notatki do 18-stego odcinka podcastu
Najważniejsze informacje o egzaminie Life in the UK oraz możliwość zamówienia testu znajdują się na oficjalnej stronie rządowej: Life in the UK Test. Aby zamówić test należy kliknąć w przycisk „Start now” w sekcji Book the test. Na tej samej stronie znajduje się również ważny link „official handbook for the Life in the UK Test” prowadzący do księgarni internetowej Tso shop, gdzie możemy kupić oficjalny podręcznik. Jeżeli ktoś chce kupić książkę taniej w innym sklepie, powinien najpierw sprawdzić jaki jest oficjalny podręcznik.
Pamiętajmy, że przygotowując się do testu należy korzystać w pierwszej kolejności z materiałów wskazanych przez Home Office. Osobiście przygotowując sie do egzaminu korzystałem z:
Life in the United Kingdom A Guide For New Residents, wydanie 3. Książkę można nabyć w księgarni TSO za £12.99 lub Amazonie za £9.99* (wersja na Kindle jest jeszcze tańsza, kostuje £8.99).
Drugą rekomendowaną przeze mnie książką jest zbiór 15 testów: Life in the United Kingdom Official Practice Questions & Answers. Książka z której się przygotowałem jest z 2014 roku ale chyba nadal jest aktualna. Link do księgarni TSO (cena £7.99) i link do Amazon* (cena £5.99).
Przygotowujac się rozwiązałem również 12 testów-egzaminów ze strony Lifeintheuktestweb.co.uk (nie wiem czy strona nadal istnieje).
Myślę, że te 3 „resources” w zupełności wystarczą aby zdań egzamin. W razie pytań, proszę zamieścić je poniżej w sekcji komentarzy. Życzę powodzania na egzaminie!
Witam w kolejnym odcinku podcastu! Sorki za duuuuuuuuuuuuuże opóźnienie.
W tym odcinku podcastu informuję o tym, jak trzech dostawców telefonii komórkowej w UK (Vodafone, EE i Three) robi w balona swoich klientów. Jeśli jesteś klientem jednej z tych firm i masz kontrakt na telefon komórkowy, wysłuchaj tego odcinka.
Notatki do 16 odcinka podcastu
Oto linki do polecanych przeze mnie firm oferujących tanie kontrakty Sim only. Ceny zaczynają się już od £5 miesięcznie.
Przypominam, że aby skorzystać z takiego kontraktu musimy mieć już telefon komórkowy. Można użyć starego telefonu, lub kupić nowy, tani telefon na stronie producenta lub w sklepie online. Korzystając z kontraktów SIM Only możemy zaoszczędzić co roku nawet kilkaset funtów.
To wszystko, dziękuję za wysłuchanie audycji i zachęcam do zadawania pytań. Dzięki z góry!
Dzisiaj kolejny wpis o nauce angielskiego. Przedstawię w nim polską aplikację Supermemo, która może nam pomóc w tym zadaniu.
Supermemo jest na rynku już kilkanaście lat i choć wiele osób słyszało o programie, ginie on trochę w gąszczu polecanych aplikacji. Moim zdaniem Supermemo jest bardzo dobre stąd też niniejszy wpis. Postaram się przedstawić w nim podstawowe informacje o programie i poinformować jak można szybko rozpocząć naukę. Gwoli pełni informacji dodam, że oprogramowanie otrzymałem od firmy za darmo ale starałem się przedstawić tutaj swoją obiektywną opinię.
Jak wygląda nauka z Supermemo?
Korzystanie z Supermemo przypomina naukę przy pomocy tradycyjnych fiszek. Fiszki to kartki papieru z zapisanymi na nich informacjami, które chcemy zapamiętać. Na każdej kartce po jednej stronie znajduje się pytanie a po drugiej odpowiedź. Zadaniem uczącego się jest poprawne odpowiedzenie na odkryte pytanie. Każda odpowiedź jest weryfikowana i konfrontowana z odpowiedzią. Jeżeli odpowiedź była prawidłowa, karteczka jest odkładana na bok, jeżeli była błędna, wraca na koniec kolejki kartek do zapamiętania. Nauka trwa do momentu wyczerpania kartek do zapamiętania. Supermemo, tak jak inne programy do nauki języków, np. Anki czy Memrise, stosuje taką samą metodę, tyle że w wersji elektronicznej. Zamiast kartek papieru pytania i odpowiedzi widzimy na ekranie monitora, tableta czy telefonu.
Oczywiście nie jest to jedyna różnica. Karteczki Supermemo są interaktywne, słyszymy np. wymowę słówek czy nawet całe dialogi, oglądamy pliki wideo, itp. Supermemo oferuje też większą różnorodność ćwiczeń. Czasami odkrywamy odpowiedź ale często musimy poprawnie wpisać słówko lub frazę, zaznaczyć błąd, wybrać poprawną odpowiedź z kilku możliwych. Wszystkie te „zabiegi” powodują, że nauka jest bardziej wciągająca i przyjemna.
Kolejną zaletą programu jest to, że to on decyduje kiedy zapamiętywane treści pojawią się po raz kolejny. Po sprawdzeniu lub odsłonięciu odpowiedzi osoba ucząca ocenia jej poprawność. Są trzy możliwe odpowiedzi: „nie wiem”, „prawie” oraz „wiem”. Częstotliwość powtórek uzależniona jest jak dobrze coś zostało zapamiętane. Jeżeli np. znamy jakieś słówko bardzo dobrze (kilkukrotnie wskazaliśmy na „wiem”), jego powtórka pojawi się za kilka tygodni lub miesięcy. Gdybyśmy jednak wskazali na „nie wiem”, powtórka słówka nastąpi bardzo szybko, za 2-3 dni. Takie rozwiązanie optymalizuje proces nauki. Nie tracimy czasu na naukę treści, które już znamy i skupiamy się na nowym materiale. Spróbujmy zobaczyć proste wideo jak wygląda przykładowy proces nauki z Supermemo:
Zalety i wady programu
Spróbuję przedstawić najpierw zalety i wady programu w postaci czytelnej listy.
Wysoka jakość kursów Jakość kursów Supermemo jest naprawdę wysoka. Inne podobne rozwiązania stawiają na udział społeczności w tworzeniu treści natomiast Supermemo zleca tworzenie kursów profesjonalistom, którzy wiedzą co robią. Np. wszystkie pliki audio, które słyszałem są wysokiej jakości i zostały nagrane przez native speakerów. Wszystkie zdjęcia, pliki wideo są wysokiej jakości, sama aplikacja również wygląda przyzwoicie i jest często aktualizowana więc, prawdopodobnie, staje się coraz lepsza.
Niska cena kursów Za tą dobrą jakość płacimy umiarkowanie niską cenę, zwłaszcza jeśli kupimy program z polskiej strony (poniżej szczegółowe informacje skąd można pobrać kursy). Za np. kilkumiesięczny kurs z setkami słówek i zwrotów zapłacimy 59 złotych czyli około 12 funtów.
Program dostępny jest zarówno na komputery PC jak i urządzenia przenośne (tablet, telefon). Powoduje to, że możemy uczyć się niemal w dowolnym miejscu (np. w autobusie jadąc do szkoły czy pracy, w czasie przerwy, czekając na wizytę u lekarza, itp.).
Program jest skuteczny i widać postępy Dobrze umówmy się, nauka nie jest łatwa bo jest tutaj sporo zapamiętywania i wbijania, jakby młotkiem :), do głowy słówek i zdań ale po kilku dniach czy tygodniach widać postępy. Zdajemy sobie sprawę, że rzeczywiście pamiętamy te treści i możemy użyć ich np. w czasie rozmowy w języku obcym. Ważną rzeczą w nauce języków obcych jest również motywacja. Nauka języka obcego jest procesem długim i naprawdę czasami możemy zwątpić w skuteczność naszych działań. Ucząc się z Supermemo możemy po prostu zapamiętywać kolejne kursy, na każdym etapie nauki możemy sprawdzić ile procent kursu przerobiliśmy i ile nauki zostało do jego zakończenia. Sami decydujemy też o tym jak intensywnie się uczymy określając dzienną liczbę zapamiętywanych słówek. Robiąc to od razu otrzymujemy informację kiedy, za ile dni, ukończymy dany kurs i ile czasu codziennie musimy przeznaczyć na naukę.
Duża różnorodność kursów Supermemo oferuje naprawdę dużą ilość kursów, z różną tematyką i na różnych stopniach zaawansowania. zwłaszcza jeśli chodzi o język angielski. Możemy więc wybrać odpowiedni kurs i uczyć się treści na których nam zależy (np. języka biznesu albo gramatyki, albo słówek przydatnych w podróży albo…) i o odpowiednim stopniu zaawansowania.
Możliwość dołączania nowych treści Bardzo ważne, czytając albo ucząc się języka już poza Supermemo, możemy również tworzyć interaktywne fiszki i tworzyć z nich odrębne kursy. Możemy nawet uczyć się innych treści, niekoniecznie języków obcych, np. dat historycznych, pojęć, definicji, właściwie wszystkiego co da się przedstawić w formie pytań i odpowiedzi.
Supermemo to polski program, kupując go pomagasz wspierasz polską firmę i polską gospodarkę :)
Jest jednak kilka wad programu, o których również warto wspomnieć.
Supermemo przygotuje nas do rozmowy w języku obcym ale jej nie zastąpi Ucząc się powinniśmy szukać sposobów i okazji aby jak najczęściej rozmawiać w języku obcym, najlepiej z native speakerem. W dobie internetu nie jest to takie trudne, możemy skorzystać z jakiegoś platformy do wymiany językowej, np. Italki, Mixxer czy My language exchange. Podobnie z gramatyką, w kursach Supermemo odnajdziemy dużo wiadomości gramatycznych ale, przynajmniej w mojej ocenie, nic nie zastąpi dobrego podręcznika z ćwieczeniami.
Wspomniałem o aplikacji, że jest ładna ale muszę dodać, że nie zawsze wszystko działa jak należy i że obsługa nie zawsze jest intuicyjna. Na swoim telefonie z systemem Android np. nie mogę w trakcie nauki ponownie odtworzyć dźwięku. Dźwięk jest słyszalny po raz pierwszy ale powtórne naciśnięcie „przycisku Play” nie odtwarza dźwięku. Funkcjonalność aplikacji jest inna w aplikacji a inna po zalogowaniu się na konto na stronie internetowej. Np. dołączając nowe treści warto to robić na stronie internetowej ponieważ mamy wtedy większą kontrolę.
Jak zainstalować program i gdzie kupić kursy?
Zanim ktoś kupi pierwszy kurs warto aby sprawdził jak wygląda nauka. Supermemo łatwo przetestować korzystając z kilku bezpłatnych kursów demo. Poniżej kilka punktów z informacjami jak pobrać aplikację i kursy demo.
Wejdź na stronę: supermemo.com/pl , kliknij w przycisk „Ucz się z Supermemo.com” i stwórz konto
Jeśli chcesz się uczyć z urządzeń mobilnych, wejdź na stronę: supermemo.com/en/apps , pobierz i zainstaluj aplikację na swoje urządzenia i zaloguj się używając danych z punktu 1
Aby sprawdzić jak działa Supermemo, odwiedzamy stronę supermemo.com/pl/catalog i szukamy bezpłatnego kursu. Darmowe kursy nie są oznaczone słówkiem „Premium”. Klikamy na taki kurs i następnie ponownie klikamy na „Zapisz się”. Możemy uczyć się bezpośrednio na stronie www ale ja preferuję program na PC lub aplikację. Po otwarciu aplikacji program powinien się zsynchronizować i dany kurs powinien być dostępny, musimy go tylko pobrać. Po pobraniu testujemy Supermemo
Jeżeli program przypadł nam do gustu możemy zaopatrzyć się w jakiś kurs premium. Kursy możemy kupić na tej samej stronie gdzie pobraliśmy bezpłatny kurs czyli https://www.supermemo.com/pl/catalog ale tańszym rozwiązaniem jest udanie się na polską wersję strony pod adresem: supermemo.pl/kursy. Możemy tam kupić różne wersje kursów: w pudełku (wysyłka tylko na terenie Polski) lub do pobrania (po zapłaceniu otrzymujemy specjalny kod, który następnie aktywujemy w aplikacji). Możemy również korzystać z wszystkich kursów opłacając miesięczny abonament.
Jeżeli chcesz się uczyć angielskiego i nie wiesz jaki kurs wybrać, sprawdź Angielski. No problem, wydaje mi się, że to jeden z najlepszych, podstawowych kursów dostępnych na stronie. Acha, w poszukiwaniu niższej ceny warto również będąc na stronie internetowej sprawdzić zakładkę Promocje oraz śledzić Supermemo w serwisach społecznościowych (link do Facebooka).
To wszystko tym razem, mam nadzieję, że te informacje się przydadzą i pomogą w skutecznej nauce angielskiego. Zachęcam do komentowania artykułu poniżej i dzielenia się opinią o tym i innych programach do nauki języków. Dzięki z góry!
Dzisiaj kolejny wpis o nauce języka angielskiego. Postaram się w nim zaprezentować i zachęcić do używania strony internetowej i aplikacji Ling, dzięki której możemy efektywnie uczyć się języków obcych.
Od jakiegoś czasu interesuję się nauką języków obcych i szukam skutecznych metod przyspieszających proces nauki. Na swojej drodze natrafiłem oczywiście na wiele różnych rozwiązań i aplikacji. Początkowo wydawało mi się, że Duolingo jest świetną aplikacją ale wkrótce odkryłem, że jej używanie jest stratą czasu. Moim zdaniem znacznie lepszym programem jest Anki, aplikacja do nauki wyrażeń i słówek. Anki naprawdę skutecznie pomaga w zapamiętywaniu ale i tutaj jest jeden problem. Przygotowywanie elektronicznych fiszek i wkuwanie słówek na pamięć jest czasochłonne i niezbyt przyjemne :)
Jeżeli mamy dużą motywację, to udaje się te niedogodności przezwyciężyć i czynić dobre postępy. Ale jest to trochę „droga przez mękę” i biorąc pod uwagę, że nauka języka trwa długie miesiące, myślę, że można lepiej spożytkować swój czas.
Kilka miesięcy temu mój kolega Artur (Artur prowadzi bloga Langly) powiedział mi o LingQ. LingQ to software do nauki języków obcych stworzony przez kanadyjskiego poliglotę Steve’a Kaufmanna i jego syna Marka. Otworzyłem sobie konto i sprawdziłem jak to działa ale program nie za bardzo mi się podobał. Robiłem właściwie kilka podejść i za każdym razem interface wydawał mi się mało czytelny a sam proces nauki niezbyt zrozumiały. Od razu dodam, że jeżeli spróbujesz uczyć się z LingQ, to jest bardzo prawdopodobne, że i w Twoim przypadku będzie tak samo. Nie poddawaj się jednak, poświęć kilka godzin na naukę i nagle wszystko wyda się proste i przejrzyste a sam proces świetną zabawą. Ja w każdym razie szybko się przekonałem i aktualnie uczę się francuzkiego czyniąc wreszcie dobre postępy :)
Na czym polega nauka z LingQ?
Nauka z LingQ składa się z trzech różnych czynności, są nimi: [1] czytanie tekstów i tworzenie linków, [2] zapamiętywanie słówek i [3] słuchanie plików audio poprawiających rozumienia ze słuchu.
#1 Czytanie tekstów i tworzenie linków
Naszą pierwszą czynnością w LingQ jest czytanie i równoczesne słuchanie różnych tekstów w języku, którego się uczymy. Tekstów jest naprawdę bardzo dużo także na pewno znajdziemy coś dla siebie. Zostały one podzielone ze względu na stopień trudności, dzięki czemu unikamy frustracji, „walcząc” ze zbyt trudnym materiałem i nudy, czytając treści, które już znamy.
Dodatkową świetną opcją w LingQ jest importowanie do programu nowych treści. Mogą to być różnego rodzaju artykuły, np. skopiowane z internetu, teksty piosenek, książki, itd. Czyli uczymy się z materiałów, które lubimy, jeżeli np. interesujemy się piłką nożną, możemy czytać wiadomości sportowe o ulubionych klubach czy graczach. Ktoś kto interesuje się, powiedzmy, podróżami, może uczyć się czytając teksty z blogów podróżniczych. LingQ posiada rónież fajną wtyczkę do przeglądarek internetowych, dzięki której możemy uczyć się czytając teksty bezpośrednio na stronach internetowych bez potrzeby importowania ich do aplikacji.
Dobrym pomysłem jest importowanie nie tylko tekstów ale również towarzyszących im plików audio. Możemy np. ucząc się słów piosenki dołączyć rónież plik mp3 z samym utworem albo czytając książkę dołączyć świeżkę dźwiękową z audiobooka. Czytanie i słuchanie równocześnie to dobry pomysł bo równocześnie uczymy się wymowy słówek i zdań. Wydaje mi się, że przyspiesza to również cały proces nauki.
Niemal zapomniałem o najważniejszym czyli o różnych kolorach w LingQ. Po „załadowaniu” nowego tekstu lub lekcji zauważymy słowa w trzech różnych kolorach. Słówka w kolorze białym już znamy, słowek niebieskich nie znamy natomiast słówek żółtych aktualnie się uczymy. Jeżeli ktoś nigdy nie uczył się języka, to po załadowaniu pierwszej lekcji wszystkie słówka będą w kolorze niebieskim. Naszym zadaniem jest stopniowe przekształcanie niebieskich słów w żółte a następnie białe.
Po rozpoczęciu lekcji klikamy w słowa niebieskie i dołączamy do nich definicje korzystając z różnych słowników. W tym momencie słówka stają się żółte. Następnie, po przczytaniu całego tekstu, korzystamy z fiszek [punkt 2] i stopniowo zmieniamy ich kolor na biały. Na pewno brzmi to trochę niezrozumiale, zobaczmy krótki filmik wyjaśniający tą kwestie (filmik jest w języku angielskim, jeżeli go jeszcze nie znamy zobaczmy jak to mniej wiecej wygląda).
#2 Zapamiętywanie słówek
Samo czytanie i słuchanie tekstów jest najbardziej przyjemne ale pojawia się niebezpieczeństwo, że zostaniemy z samymi żółtymi słówkami (czyli tymi w trakcie nauki), które nigdy nie stana się białe (czyli zapamiętane). Pamiętajmy, naszym zadaniem jest zamiana wszystkich kolorów na biały. LingQ ma kilka opcji, które nam w tym pomogą. Tak jak w aplikacji Anki i tutaj nauka odbywa się za pośrednictwem elektronicznych fiszek i metody spaced repetition (słówka słabo zapamiętane są są przypominane często a te które lepiej pamiętamy, rzadziej). Aby uczyć się słówek należy z górnego menu wybrać opcję „Vocabulary” (jeśli językiem aplikacji jest angielski).
Dostępne są cztery tryby zapamiętywania: Multiple choice (wybieramy właścią odpowiedź z 4 możliwych), Dictation (bardzo słuteczna, słuchamy słówka i wpisujemy odpowiedź korzystając z klawiatury), Close (uzupełniamy brakujące zdania) oraz Cards (standardowe fiszki, pytanie i odpowiedź). Jest tutaj różna masa opcji i nie chcę się za bardzo na ten temat rozpisywać. Dodatm tylko, że zdecydowanie warto z nich korzystać, czyli po przerobieniu lekcji czyli przczytaniu tekstu, poświęćmy kilkanaście minut na naukę słówek. Robiąc to słówka wznoszą się na kilka różnych poziomów w końcowym etapie stają się zupełnie białe.
Dużo osób popełnia błąd nie zdając sobie sprawy, że zapamiętanie nie jest tym samym co rozpoznanie. Możemy rozpoznawać w tekście wiele słówek ale rzeczywiście ich nie pamiętać i mieć problemy z przywołaniem ich w trakcie rozmowy w języku obcym. Dlatego korzystajmy z trybu Cards i ustawmy fiszki aby na pierwszej ich stronie był język polski a nie angielski. Korzystajmy również z Dictation bo ta opcja pomaga w rozumieniu ze słuchu i uczy poprawnej pisowni.
#3 Słuchanie plików audio
Ostatnim etapem nauki z LingQ jest słuchanie „przerobionych” już tekstów w etapie pierwszym ale bez równoczesnego czytania. Pliki audio możemy łatwo importować do swoich telefonów i tabletów i tworzyć z nich całe playlisty. W wolnej chwili słuchamy tych playlist doskonaląc rozumienie ze słuchu. To właściwie wszystko na ten temat, wiele osób zupełnie pomija ten etap nauki ale wydaje mi się to sporym błędem. Rozumienie ze słuchu jest specyficzną sprawnością, którą należy niezależnie rozwijać i która sama nie pojawi się spontanicznie. Skoro przeczytaliśmy już jakieś teksty i znamy słwonictwo, dlaczego nie odsłuchać całości raz jeszcze starając sie zrozumieć co słyszymy?
O czym warto pamiętać korzystając z LingQ
Ucząc się z LingQ należy pamiętać, że nie jest to zupełny system nauki. Wydaje mi się, że nawet jeżeli poświęcamy dużo czasu na naukię z programem to i tak powinniśmy kupić sobie dobrą książkę z gramatyką danego języka i czytać ją równocześnie. Teoretycznie da się przygotować treści objaśniające gramatykę i na pewno takie zostały przygotowane. Moim zdaniem nic nie zastąpi jednak podręcznika z ćwiczeniami, który w sposób systematyczny przezentuje zagadnienia gramatyki.
Podobnie z mówieniem, LingQ nie nauczy nas mówienia w obcym języku. Będziemy mieli ku temu dobre podstawy ponieważ nauczymy się wielu słówek, wyrażeń i całych zdań jednak mówienie jest specyficzną umiejętnością, którą tak naprawdę możemy rozwinąć wyłącznie… mówiąc :). Czyli po powiedzmy 2-3 miesiącach nauki z LingQ, gdy dobrze znamy podstawowe słówka i wyrażenia, powinniśmy szukać okazji do rozmowy. Jeżeli już mieszkamy w UK to nie powinno być z tym większych problemów, jeżeli mieszkamy w Polsce to korzystajmy z rozmów z „native speakerami” via Skype. Rozmówców i nauczycieli możemy łatwo znaleźć na kilku stronach internetowych: MyLanguageExchange.com, Mixxer, ConversationExchange i InterPals.
Warto również mieć świadomość, że LingQ nie jest zupełnie bezpłatny. Jeżeli zarejestrujesz się po kliknięciu na link partnerski poniżej, będziesz mógł/mogła stworzyć 100 linków czyli zapamiętywać 100 słówek lub wyrażeń. Niestety jest to dosyć mało i po kilku dniach szybko wyczerpiesz ten limit (chyba możesz go zwiększyć zapraszając do LingQ znajomych i przyjaciół). Teoretycznie da się tak uczyć, po prostu szybko zapamiętując słówka i poruszając się w obrębie tych 100, ale w praktyce jeżeli będziemy chcieli systematycznie się uczyć, wcześniej czy później, będziemy musieli opłacać abonament. Nie jest jednak on aż tak drogi, opłacając go miesięcznie zapłacimy $10 czyli około £8.50. Myślę, że to rozsądna cena, płacenie ponadto zwiększa naszą motywację – skoro zapłaciliśmy to trudno nam rezygnować z nauki i stracić pieniądze :)
Jak rozpocząć naukę z LingQ?
Program jest dostępny za pośrednictwem strony LingQ (link partnerski) oraz jako aplikacja na telefony i tablety. Osobiście wolą uczyć się przy pomocy komputara ale wiele osób, w tym Steve Kaufmann, z powodzeniem korzysta z iPada i innych tabletów.
Na zakończenie jeszcze jeden filmik, w którym pomysłodawca LingQ, Steve Kaufmann, rozmawia po polsku po 90 dniach nauki. Myślę, że to najlepsza reklama programu :)
To wszystko tym razem, mam nadzieję, że zachęciłem Cie do korzystania z LingQ i że dzięki niemu szybko nauczysz się angielskiego. Przy okazji chciałem polecić swoją stronę do nauki języków Repeto, która również została zainspirowana LingQ.
Jeżeli możesz, daj mi znać co sądzisz o programie, jakie Twoim zdaniem są jego wady i zalety? Być może uczysz się z jakiś innych aplikacji, które możesz polecić? Dzięki z góry!
